Realizm i fantastyka w powieści „Mistrz i Małgorzata”. Na warstwę realistyczną powieści Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata” składa się przede wszystkim obraz panujących w latach trzydziestych stosunków w Moskwie. Dodatkowo wzmaga poczucie realności szczegółowe przedstawienie topografii rosyjskiego miasta. Mistrz i Małgorzata. Znakomita wielowątkowa powieść rosyjskiego pisarza, weszła na stałe do kanonu literatury światowej. Publikacja przyniosła międzynarodową sławę Michaiłowi. Bułhakowowi, akcja przenosi się z Moskwy czasu Stalina do Palestyny za Jezusa i Poncujsza Piłata. W publikacji groteskowy obraz Rosji lat trzydziestych z jej. Z chmury wyrazów, wybierz przynajmniej pięć tych, które mogą charakteryzować Małgorzatę. Uzasadnij swój wybór. Pokaz magii Wolanda, to jedna z tych scen w powieści, gdzie miesza się rzeczywistość realistyczna z fantastyczną (i jedna z moich ulubionych). Pokaz czarnej magii jest też ważnym elementem charakterystyki mieszkańców "Mistrz i Małgorzata" to nie tylko jedna z najważniejszych powieści XX wieku, ale jedno z najbardziej tajemniczych dzieł światowej literatury, pełne zagadek, symboli, niedopowiedzeń Rozdział 19. Małgorzata. Kobieta, którą kochał Mistrz, miała trzydzieści lat i nazywała się Małgorzata. Jej mężem był jeden z najwybitniejszych specjalistów, a więc nie brakowało jej na nic pieniędzy, jednak niestety nie żywiła do niego prawdziwego uczucia. Dnia, kiedy Popławski dotarł do Moskwy, Małgorzacie śnił się Miasto w literaturze. „Mistrz i Małgorzata” - Michaił Bułhakow przedstawia obraz Moskwy, która powoli zapomina o krwawych wydarzeniach okresu rewolucji, ma już za sobą lata gospodarczej liberalizacji i znajduje się na etapie rozkwitu instytucji komunistycznego państwa. Biurokracja zostaje doprowadzona do absurdu: o wszystkim Autor wprowadza ich w groteskową rzeczywistość Moskwy, aby zorganizowali tam doroczny bal u szatana. Pojawienie się ich w totalitarnym państwie pociąga za sobą niemożliwe do przewidzenia skutki. Paradoksalnie, wbrew tradycji, nie szerzą oni zła, lecz go demaskują i wymierzają sprawiedliwą karę złoczyńcom. Z jednej strony mamy bohaterów takich jak Małgorzata, Jeszua Ha- Nocri, Mistrz a nawet paradoksalnie szatan z drugiej zaś skorumpowanych urzędników państwowych, członków wielkich masowych organizacji, osoby całkowicie podporządkowane państwu oraz zwykłych szarych mieszkańców Moskwy dążących do zaspokojenie najbardziej Tutaj obraz Berlioza może służyć jako typowy przykład. Przestał wierzyć w Boga, nawet nie uważają, że sprawa może mu zapobiec, w najbardziej niespodziewanym momencie uruchomiony. Ale tak się dzieje w końcu. Tak więc analiza powieści "Mistrz i Małgorzata" dowodzi, że autor sprzeciwia się racjonalizmowi. Mistycyzm procesu Mistrz i Małgorzata to wichrzycielska i kontestacyjna powieść o wkroczeniu diabelskiej ekipy do moskiewskich realiów życia, która łączy w sobie wątki komediowe i dramatyczne. W utworze został przedstawiony obraz życia mieszkańców Moskwy w totalitarnej rzeczywistości, odnajdujemy również wątek wierności samemu sobie i swemu LawR. Michał Aleksandrowicz Berlioz pisarz, prezes Massolitu, redaktor miesięcznika literackiego ginie, zgodnie z zapowiedzią Wolanda, pod kołami tramwaju Iwan Nikołajewicz Ponyriow Bezdomny pseudonim Abbadonna Signora Tofana Frieda Natasza Prokofiewna pokojówka Małgorzaty, która dzięki jej wstawiennictwu została wiedźmą. Nikanor Iwanowicz Bosy prezes spółdzielni mieszkaniowej, po donosie Korowiowa aresztowany za nielegalne posiadanie waluty, nękany przez Fagota, trafia do kliniki prof. Strawińskiego Stiepan (Stiopa) Bogdanowicz Lichodiejew dyrektor artystyczny teatru Variétés, przeniesiony przez Wolanda do Jałty Andrzej Fokicz Sokow bufetowy teatru Variétés zgodnie przepowiednią Korowiowa miał umrzeć na raka wątroby Iwan Sawieliewicz Warionucha administrator teatru Variétés zamieniony w wampira za kłamstwa przez telefon zwolniony ze służby Wolandowi stał się wzorem prawdomówności Grigorij Daniłowicz Rimski dyrektor finansowy Variétés po nieudanym zamachu dokonanym przez Warionuchę i Hellę uciekł do Leningradu objął posadę dyrektora teatru lalek na Zamoskworieczu Aryman krytyk literacki atakował Mistrza na łamach prasy za treści religijne zawarte w jego powieści przyczynił się do załamania psychicznego głównego bohatera O. Łatuński krytyk literacki atakował Mistrza po napisaniu powieści o Piłacie przyczynił się do choroby psychicznej Mistrza to jemu Małgorzata po przemianie w wiedźmę, zdemolowała mieszkanie Mścisław Laurowicz literat chciał rozprawy z "piłatyzmem" po przeczytaniu powieści Mistrza Aleksander Riuchin poeta, członek Massolitu odwiózł Bezdomnego do kliniki Strawińskiego po jego aresztowaniu w "Gribojedowie" Alojzy Mogarycz dziennikarz napisał donos na Mistrza zajął mieszkanie Mistrza na Arbacie wysłany przez ekipę Wolanda w samej bieliźnie w okolice Wiatki następca Rimskiego w teatrze Variétés Arkadiusz Apołłonowicz Siemplejarow przewodniczący Komisji Akustycznej teatrów moskiewskich niewierny mąż zdemaskowany przez Korowiowa i Behemota przesłuchiwany po seansie czarnej magii przeniesiony na stanowisko kierownika punktu skupu runa leśnego w Briańsku pod Moskwą Żorż Bengalski konferansjer teatru Varietes Behemot podczas występów Wolanda urwał mi głowę stał się pacjentem kliniki Strawińskiego rzucił pracę i żył z oszczędności Aleksander Nikołajewicz Strawiński szef kliniki psychiatrycznej, do której trafili: Mistrz, Bezdomny, Bosy, Bengalski Archibald Archibaldowicz szef restauracji w Domu Gribojedowa doprowadził do aresztowania poety Bezdomnego w czasie jego wizyty w lokalu przed pożarem zdemaskował Korowiowa i Behemota w "Domu Gribojedowa" Sofia Pawłowna Łapszennikowa sekretarz redakcji Massolitu wpuściła Behemota i Korowiowa na teren restauracji Annuszka (zwana "Cholerą") kobieta, która rozbijając butelkę oleju przyczyniła się do śmierci Berlioza po balu u Wolanda usiłowała ukraść złotą podkowę wysadzaną diamentami, upuszczoną przez Małgorzatę, ale odzyskał ją Asasello baron Meigel Mateusz Lewita jedyny uczeń Jeszui były poborca podatków Juda z Kiriatu zdrajca Jeszui zabity przez ludzi Afraniusza na polecenie Piłata Centurion Marek Szczurza Śmierć legionista rzymski Afraniusz szef tajnych służb prokuratora Judei nadzorował rozkaz wyroku śmierci na Judzie z Kiriatu. Nisa ukochana Judy współpracowniczka Afraniusza Kajfasz członek Sanhedrynu potwierdził, że wolą śmierci Jeszua Ha-Nocri i ocalenia Bar-Rabbana Michaił Bułhakow w powieści „Mistrz i Małgorzata” przedstawia obraz świata zniewolonego przez system totalitarny. Chodzi tu dokładnie o ustrój komunistyczny panujący w Związku Radzieckim w okresie, gdy rozgrywa się akcja książki. Pisarz nie nazywa owego systemu po imieniu, ale pokazuje go za pośrednictwem wielu znaków odsyłających do politycznego zniewolenia. Wiadomo mianowicie, że Moskwa, stolica ZSRR, jest całkowicie odizolowana od krajów zachodnich – osoby podejrzane o obce pochodzenie lub nawet kontakt z Zachodem są bowiem z gruntu podejrzane. Z tego powodu Berlioza, podejrzewając Wolanda o to, że jest cudzoziemcem, ma zamiar donieść na niego milicji. Zabronione jest również posiadanie obcej waluty, dlatego prezes spółdzielni mieszkaniowej zostaje aresztowany, gdy podczas przeszukania milicja znajduje w jego łazience ukryte dolary. Co więcej, społeczeństwo podlega nieustannej inwigilacji. Wszędzie czają się szpicle i szpiedzy. Obywatele wzajemnie na siebie donoszą i żaden człowiek nie może czuć się bezpieczny, ponieważ w każdej chwili jest narażony na absurdalne zarzuty. Ową nieprzewidywalność totalitarnej władzy oddaje Bułhakow za pomocą groteski i serii nielogicznie powiązanych zdarzeń. Innym narzędziem totalitarnego porządku jest cenzura, która całkowicie likwiduje wolność słowa. Mistrz, główny bohater powieści Bułhakowa, traci wszystko z powodu napisania książki sprzecznej z ateistyczną ideologią propagowaną przez władzę. Kłopoty z cenzurą ma również poeta Iwan, który nie przedstawia postaci Chrystusa w tak negatywnym świetle, jak powinien. Ci, którzy nie dostosowują się do obowiązującego porządku, są karani całkowitym wykluczeniem społecznym: tracą pracę, są umieszczani w więzieniach i zakładach dla umysłowo chorych. Bułhakow demaskuje zatem grozę totalitaryzmu i jego pogardę dla pojedynczego człowieka. Rozwiń więcej